طلوع دوباره

 پائیز

دلم برای مزرعه بسیار، سخت میسوزد!

که باد سرد جنوب

و زاغ های سیاه

به شاخ های درختان هجوم آوردند

و خوک های شمال

هرچه سبزه بود را، خوردند

ودر میانه باغ

دو تا شغال

به جفت گیری شرم آوری شروع کردند

دلم برای  کوه ها گرفته

که سنگ  سنگ دیگر

جای پای کرگسهاست

وگرگ ها

برای آهوان و کبوتران صحرایی

کمین میگیرند

جهانمهر هروی

۲۷ سپتمبر ۲۰۰۹

 یک غزل و یک رباعی

عیدانه

عید است  بده  بوسۀ  عیدانۀ  من

آباد بکــــــن خــــانۀ  ویـــرانۀ    من

ای  یار  بیا  که  من  علیـــل  دردم

فارغ  ز  غم   و درد شـود خانۀ  من

غزل

بیا یکبار  از  یک  من، یک  مثقــــــال کمــتر  شو

بده  دستت و بامن، از سر اخــلاص همـسر شو

چـــرا بیـــــهوده میـکوشی پی قتلم، عــزیز من

بزن لبخنده ای امشب، شادان باش  و دلبر  شو

مــرا  آزاد کن در اسمان نیلی احساس پاک خود

و لطفی  کن برایم  قوتی یکـــبال و  یک  پر  شو

گلی بشگفته باش و عـطر افشان  باش یار  من

امید  یک  بهار  دیگـرم  در  فصــــل  آخـــر   شو

نمیخواهم چون سنگی، به پای لنگ من باشی

امیــل گــــردنم شو، خلقـــۀ زر شو  گوهر  شو

تویی نسلی حوا و آدم  از روز الست ای دوست

بیا با من محــــبت کـن   پدر  باش  و  برادر  شو

 جهانمهر هروی

۱۷ سپتمبر ۲۰۰۹

اینبارفالی گرفتم از دیوان پدر معانی میرزا عبدالقادر بیدل و چه خوش مطابق حال و احوال ام جوابی داد، حیرتم از آن است که شوریدگان و نوابغ ما سه صد سال آینده را پیشبین بودند و چرا ما حتی فردای خود را نمیتوانیم حدس به زنیم؟ منتظر نظرات سازندۀ تان خواهم بود.

 ویرانۀ خیال

جغد  ویـــــرانۀ  خـــــیال  خــــــودیم       پر فشان لیـــک  زیر  بال  خودیم

شـــــمع  بخت سیه  چه  افـــــروزد      آتش مـــــــردۀ  ز گال  خـــــودیم

رنگ  کــــــــو  تا  عدم  بگـــــــــرداند      عالمی رفــــت و ما بحال  خودیم

غــــم  اوج، حضیض  جاه  کـــراست     عــشرت فقـــر بی زوال خـــودیم

کو قیامت چه محـــشر ای غافــــــل      فرصت اندیش ماه و سال خودیم

دور ما را نه سبحه ای ست نه جام      گــــردش رنگ انفــــــــعال خودیم

باده در  جام  و  نشئه  مخــمـــوری     هجــــر پروردۀ  وصـــــــال  خودیم

بحــــر در جیب  و  خاک  لیســیدن      چقـــــدر  تشنه ی  زلال  خـودیم

غیر ما کیست حـــــــرف  ما  شنود      گفتــــگویی  زبان  لال  خــــودیم

دوری از  خود  قیامت  است  اینجا      بی تو زحمتـــــکش خیال خـودیم

شــــمع آسودگی  چه  امـــکانست      تا سری هــــست پایمال خودیم

از که خــــــواهــیم    داد  ناکامــی       بیدل بیکـــسی مـــال      خودیم

نوشته شده توسط: جهانمهر هروی

۱۳سپتمبر ۲۰۰۹