غزل
تا چـند کــــنم شــــکوه ازین رسم جدایی
تا کی به در خـــانه ات آیم به گـــدایی
عیـــــد آمد و لبخــند تو در بزم رقیـــبان
از خــــون دلم گشته دو دست تو حنایی
هرکس به طریقی شده افسون نگاهت
غارتگـــر دلها شده ای !… تو چه بلایی
بر باور مخـــلوق خـــدا آمـــده امـــــروز
یک جــــلوه ای از عظمت و از نور خدایی
با این همه خوبی که ترا هــــست عزیزم!
بیگانه به این سائل بیچـــاره چــــرایی
بگذشت مـرا عمر جوانی … نشد هرگز!
یک بار به این کلبۀ ویرانه درایی
نعمت الله ترکانی
7 نوامبر 2010
