طلوع دوباره

دوستان عزیز سلام:

بعد ازصحبت  تیلفونی با یکی از دوستان  در وطن عزیز؛ با عالمی از مأیوسیت این غزل را گفتم.

غزل

اینــــروز  ها  سخـــن  ز ره  داد  میکنند

شهری خراب  و خانه   ای  آباد  میکنند

بیچاره  را  به  بنـــد  و  سر  دار  میبرند

شیطان و  فتنه  را همــــه  آزاد  میکنند

شیخ و فقیه و قاضی و مفتی به نام دین

صد حیله  بهـــر مرگ  تو  بنیاد میکنند

هــر چنـد سفله زاده و بیمایه  و خر اند

امـا هــــزار فـخـــر به اجــــداد  میکنند

غم  آوران   به  شادی ما زخمــه میزنند

خود  را  به  درد  و  زجۀ ما شاد میکنند

شاگـــرد  بی  مثال  ابوجهل   بوده  اند

اکــت  خـــرد  و  دانش  استاد  میکنند

نعمت الله ترکانی

25 می 2010

غزل

بیا خطی بکـــش ـ  بین  من  خود باز یک دیوار

و گُم  کن گــر بنامــم   دیده  بودی  هر کجا آثار

اگـــــر بسیار  قهری  تا مرا  دیدی  بکش  چاقو

بکُش!  شاید  فرو  ریزد  همه   خشم ترا یکبار

نمیــدانم چرا در  کُشــــتن  من  حیله  میسازی

تویی سلطان  و من رعیت…نساز افسانۀ بسیار

چرا رحم و چرا شفقت به نام ام ثبت  میسازی؟

منم مُجرم تویی  قاضی به پا کن چوبه های دار

تو پاکی  و منم  آلوده  با یک عـشق  دنیا  سوز

گناه  تو  به  مثقال است  گناه  من  بود  خـروار

***

ترا  این  شان  شوکت  زیب  دارد  نازنین  من

منم از  زندگانی   با  غم  بسیار  خود،  بیــزار

نعمت الله ترکانی

30 اپریل 2010