کسی از زخم هایم مرهم ناجــور میسازد
کسی هم درد را از زخم هایم دور میسازد
یکی در راه من بی مدعایی آب می پاشد
یکی هم بهر دفن ام هر کجایی گور میسازد
دو تا آدم با هم ــ در نبرد هیچ و پوچ هستند
دو تا شیطان… به قلبم زخمۀ ناسور میسازد
صدای از گلویم گر شود بیرون از درد است
ولی بی دردی ام را نسخه ای منظور میسازد
نمـیداند کسی از سوحــتن های دلم امــروز
اگر چه دود آن هر زنده جان را کور میسازد
تفنگ و دست های نحس شیطان در حریم من
تن ام را با فشنگ اش خانه ای زنبور میسازد
خدایا این کدامین حکمت است در متن قرآن ات
که هر بی عرضۀ را در جهان مشهور میسازد
نعمت الله ترکانی
16 مارچ 2013
