طلوع دوباره

غزل

دلی  هرگز  نمی بینی  به این دنیا  ما  بیغم

یکی بسیار دارد و یکی دیگر نصیب اش کم

کجا دیدی کسی را کز تبار خود  بود خشنود

بگردی  گر  تمام  دور دنیا  را  درین عالم

دمی آزاد بودن  زیب انسان  نیست در  دنیا

خدا هم می کشد ما را به بند طاعت اش هردم

بساط  شر شیطان  هر کجایی  پهن میگردد

جهنم … میشـــود   گیتی   برای   بودن  آدم

زبان  ام  گفتن  اندوه  را  باور  نکرد   آخر!

دل دیوانه  ام  بسیار  دارد   شیون  و  ماتم

به  فال حافظ  امشب روزگارم  را چنین دیدم

که خواهی شد به درد غمگساران مثل یک مرهم

چنان در گوشه گیری شهرۀ عالم شدم دیگر

که پیش رستم دوران نمیگردد  سر من خم

نعمت الله ترکانی

2 مارچ 2013

فلسطین!

غزه در آتش کین میسوزد

شیخ های عربی

منتطر دالر سبز

چشم در راه زنی از جرمن

آرزوی فردا…

که از چلتار سپیدش

سایه ای امریکا

گرمی آتش صحرا را

بزداید امروز…

نعمت الله تُرکانی

21 نومبر 2012

واردات ما

در مرز های خمار و بیهوشی

پرنده ها تلاشی میشوند

بال کبوتران را میشمارند

منقار عقابان را قطع میکنند

ناخن های چلچله را رنگ سرخ میمالند

و کرگسان را تاج میبخشند

***

واردات ما روشنفکر است

که بوی اعتراض دارد

و مزه ای شعور

زبان سره و ملیت پاک

که ایمانش دالر است، کلدار و یورو

و صد هزار سال در تاریخ

تر و تازه مانده

***

واردات ما وضیعت های تاریخ است

گذشته های بی آینده

دیموکراسی های سبز، سرخ و زرد

سرود های مدرنترین

تندیس های آزادی

ساخت نیویارک، لندن و پاریس

***

واردات ما تفنگ است

نام و ننگ

انتحار و انفجار

غیرت و افتخار

و محموله های کهنه و نابکار

نعمت الله ترکانی

3 دسمبر 2012

قصۀ تلخ

به جستجوی کسی
تمام فاصله ها را پیاده طی کردم
و هرقدم
به شعر دلکش دریا و خاک و سیزه و باد
تمام هوش و حواسم بود
و هر چه را که نماد وجود آدم داشت
به ذهن جا دادم
***
غروب شد
سفرم نیمه ماند و من تنها!
به غیر چاله و تندیس های تاریکی
و غوله ای گرگان
ندیدم و نه شنیدم
چه قصه ای تلخیست

نعمت الله ترکانی
28 سپتمبر 2012

غزل

به قبله روی نمودی ولی  دلت  بیجاست
بیا به خانه دل روی کن که جای خداست
هـــزار  بار  اقامــت  کنی  به   نام کسی
اگر تراست به آن شرک طاعت تو خطاست
چرا به وقت عبادت نیت کنی فرض است
سجود ظاهر وباطن درون نفس شماست
بگـــو کسیکه نداند چیست سجده ای سهو
نیت به خاطرجرمش به مذهب تو رواست؟
فـدای ســالک  دنیای  بی   مکافات  ام
که روح هر چه طریقت بود در او پیداست
***
مـــزن به طعنه مرا شیخ تیغ کفر و بدان
که ازازل به رهت رفتن ام خدای نخواست

نعمت الله ترکانی

20 جولای 2012

باغ گل بودن

لذت انگـــــور فـخـــر آب شیــــرین اش بُود

حُسن خوبان در وفا و ناز و تمکـــین اش بُود

عقـــرب از روزیکه میـــآید به دنیا تا که رفت

زهـــــر پاشیدن به هر جا زادۀ کـــین اش بُود

دوستی با گــــــرگ مـــیـآرد پشیـــمانی بدان

چــونکه قتــل گــــوسپندان واجب دین اش بُود

پسته ای بی مغز میباشد سبُک هر جا که هست

از کـــجا دارایی او وزن سنگیــن اش بُود

شیخ اگـــر افسانه گوید یا که پند ســـودمند

با تعصُب لهـــجه ای هم آن و هم این اش بُود

***

باغ گل بودن بُود زیبایی فصــــل بهـــــــار

گر چه هر گاهی هجوم دست گلچین اش بُود

نعمت الله ترکانی

4 جون 2012

غزل

گفتی خــدا نوشته  به  تقــدیرم  از  ازل

یک پیاله چای تلخ سیگاری  و یک غزل

طعـــم خیال  یار و سخن از وصال  او

شیرین شدن چو لذت ســرشار از عسل

مغرور فتح  عقل دل وهوش و هم خرد

سردار  شهر و شیفته و مرد  هر محل

آئینه  وار  جلوه ای  راه  حقیــقت و…

روشن نمای  ظاهر هــراصل  از بدل

با هر فرشته  همدم  و همــراز زندگی

با  مکــر و حیله های شیاطین درجدل

***

اما  تویی  که  بر سر من داد  میزنی

تا  بس  کنم  حدیث  و  خیالات مبتذل

نعمت الله ترکانی

30 اپریا 2012

همینکه شیــــخ نیت بهر هر نماز کند

برای روز خــــوش خویشتن نیاز کند

به غیر آنچه به عمرش شنیده در مسجد

رد سخن به عـیان و به هــر مجاز کند

اسیر کبر و غرور است و فتـنه اندازی

سخــــن به کُشتن دلدادگان جواز کند

به خــلوتی چو رسد کار دیگری دارد

ولی به مقتـــدیان صحبت از حجاز کند

***
کجاست آتش دورخ که این گنهکاران

به آن برشته شوند مشت شان باز کند

نشد که ایت قران به فرق شان بزند

که دست خود بسر مادرش دراز کند

دعا کنید عـزیزان که قدر این مــــردم

به نرخ زردک و یا شلغم و پیاز کند

به این عبا و قبا و عمامه و تســـبیح

سرش به دار خــداوند کارســاز کند

نعمت الله ترکانی
12 حمل 1379

غزل

بیا صد سال دیگر بر حــریم من امـــارت کن

و هر چه خواستی با یک نگاه خود اشارت کن

بسوزانم میان اتش خشم ات… چون نمرود

و از خاکسترمن قصر هایت را عمارات کن

منم سرمایه ای مهر و محبت در همه عالم

حراج ام کن به بازار حریفان ات تجارت کن

کجای مذهب و دینت،  ترا  وادار  میسازد

که با یار نخستین روزگار خود شرارت کن

بیا  بگذار آزادم  پر و بال  مــــــرا  مشکن

قفس بشکن مرا فارغ  ازین  کنج  اسارت کن

اگر غیــــر از محبت با تو چیز دیگری دارم

حلال ات باد هر چه داشتم بردار و غارت کن

نگو من فتنه  ام ، چون فتنه  پیغمبر  نمیزاید

تو ناپاکی به اشک چشمهای من طهارت کن

نعمت الله ترکانی

4 مارچ 2012

غزل

دوباره طلوع کن که شب از از پرتو رویت

یادی  بُود  از چشم  تو و   خــرمن  مویت

هم  آسیه  هــم  مــــریم  و هم آمنه  هستی

درگاه  دعایی  همــــگی  هست  بسویت

روشن نشود بی تو، جهانی  که   در  آنیم

آینه   تباری   نظـــــری   هر  که   بسویت

دانم  که  ترا  هست  نهــــایت  نظر  مهـــر

هر چــند نبُود   باور دوستــان  دو رویت

پرورده  ای  شیر  تو بود  عــــالم   و آدم

قــــربان همه  لطف  تو و خاصۀ خویت

پیغـــمبر  اگـــر  زاد   ولد  بـود  تـرا  بود

آراستـــــه  از  حسن  تو و خلق  نیکویت

چهارم مارچ 2012

جهاد فی سبیل الله

جهــــاد فی  سبیل الله  نـــمودی

شکایت از هـمه هر جا نمودی

خـــدا هم شرمش از کار تو آمد

چو سجده سوی امریکا نمودی

شهید راه آزادی

اگــــر دست  خدا  جان کار میکرد

جهــــان را واژگون صد بار میکرد

شهـــید  راه  ازادی  شــــدم  چون

چرا « یانکی» به من ادرار میکرد

برار

یکی میــگه  که ما  از  قنـــدهاریم

دیگـــر میگه که ما اهــــل مزاریم

نمیگوین  اگـــــر هستیم  مسلمان!

برای همـــدیگر مــــثل…. براریم

برادر

بـــــرادر با بــــرادر …جــــنگ داره

یکی تـــوپ و یکــی تفـــــنگ  داره

نمــــیداند  کسی  در  این  مــــــیانه

کی قلب از گوشت کی از سنگ داره

فصل ناب یاسین

یکی میگـــفت از دنیا و از دین

یکی دیگر ز شهر چین ماچین

بگوش یک شهـــید راه مردم

خدا میخواند فصل ناب یاسین

من و تو

یکی من میشود آن دیگرش  او

یکی دیگر بود گم بین این  دو

مـــن و تو از تبار عاشقــانیـم

اشارت کن مرا با چشم و ابرو

بیداد

سحـــر آه کسی بیــداد  میکرد

ز جور یک ستم  فریاد میکرد

لب شیرین و کام گرم خسرو

شکایت تیشۀ  فرهـــاد میکرد

طالب

خدا میــبود اگـــــر همراه طالب

به  بنیاد  شرر میگـــشت غالب

خطیب شر و کشتار است و دارد

به  نام  دین  اسـلامش مــطا لب

نعمت الله ترکانی

12 جنوری 2012

وصیت

نمیخواهم پس از مرگم برایم داستان سازید

به وقت مردن من هر چه میگویم همان سازید

گنهــــــکارم که در دنیا نکــــــردم قدر یاری را

مرا پهــــلوی قبر عاشقی یک پاسبان سازید

ز گوشت و استخوانم خلعت شاهین میخواهم

برای گــــرگ های بیشه ها تیر و کمان سازید

گلی پرورده ام در بالکُن خانه ام امســــــال

بدورش هاله ای پیچیده مصون از خزان سازید

چنان افسرده ام امشب که فردا نیست در فکرم

غم هر لحظه ام را قصه ای جور زمــــان سازید

رسید عمرم به شصت و شاخه ی امید من بشکست

عزیزان! لذت مهر و وفا…. را گفـــتمان سازید

***

سخنگـــوی شما بودم نشد تا درد دل گویم

وصیت میکنم!… گر میشود دیگر زبان سازید

نعمت الله تُرکانی

11.11.11