طلوع دوباره

باغ گل بودن

لذت انگـــــور فـخـــر آب شیــــرین اش بُود

حُسن خوبان در وفا و ناز و تمکـــین اش بُود

عقـــرب از روزیکه میـــآید به دنیا تا که رفت

زهـــــر پاشیدن به هر جا زادۀ کـــین اش بُود

دوستی با گــــــرگ مـــیـآرد پشیـــمانی بدان

چــونکه قتــل گــــوسپندان واجب دین اش بُود

پسته ای بی مغز میباشد سبُک هر جا که هست

از کـــجا دارایی او وزن سنگیــن اش بُود

شیخ اگـــر افسانه گوید یا که پند ســـودمند

با تعصُب لهـــجه ای هم آن و هم این اش بُود

***

باغ گل بودن بُود زیبایی فصــــل بهـــــــار

گر چه هر گاهی هجوم دست گلچین اش بُود

نعمت الله ترکانی

4 جون 2012