آدمک و آدمها برشی از رمان ( سرخ وسپید)
بلاخره روز پنجشنبه رسید. اینروز از دو هفته قبل روی تختۀ اعلانات گذاشته شده بود… روز پنجشنبه اول می و مصادف به روز کارگران جهان است. به همین مناسبت محفل شانداری از طرف ادارۀ انستتیوت برگذار میشود…
وقتی صبح به وظیفه آمدم ، راستی هم محیط شکل دیگری به خود گرفته بود. دروازه را با تکۀ سرخی مزین ساخته بودند که روی آن با خط سپید نوشته بود: کارگران جهان متحد شوید. در اطراف سرکی که به سوی ادارۀ انستتیوت میرفت بیرق های کوچک و شعار های را به نام کارگر و دهقان نصب کرده بودند… کارگران و دهقانان اتحاد شما ضامن سعادت شماست… مرگ بر امپریالیزم… زنده باد خلق…
بالاخره پس از بیانیه های برای بزرگداشت از مقام کارگر و دهقان نوبت یک درامه رسید. این درامه شخصیت زمامدار سابق را به نقد میکشید:
سربازان انقلابی به دروازۀ رئیس جمهور رسیده بودند. رئیس جمهور از وزیر داخله کمک میخواست. بیخبر از اینکه وزیر امور داخله بدست انقلابیون اسیر بود و برایش دیکته میشد تا رئیس جمهور را به خاطر تسلیم و فرمانبرداری تشویق کند. در اخر و بر اثر مقاومت رئیس جمهور سربازان فیر میکردند و رئیس جمهور و فامیلش را میکشتند و درامه پایان مییافت. ممثل ها نقش انقلابی خود را ماهرانه اداء کردند.
در ختم مجلس مدیر انستتیوت روبروی همه قرار گرفته و بعد از دادن چند شعار گفت:
ــ ما قدرت را به خاطری نگرفته ایم که برای هر مرتجع، هر بی سواد و بیدانش کرنش نموده و او را فرزند خلق بخوانیم. شما میفهمید که انقلاب ما از عمق اندیشه های دوران ساز سرچشمه گرفته. اندیشۀ ما اندیشۀ کارگر و دهقان است. ما به کارگر و دهقان از همه زیادتر اهمیت میدهیم و احترام داریم. هر کس ضد این مفکورۀ ما باشد انسان نیست و بنابرآن با ما نیست…
نیم ساعت بیانیه داد. دور دهنش را کف سپیدی گرفته و هر لحظه احساساتش آتشین تر میشد.
پهلویم یکی از استادان نشسته بود که در امریکا تحصیل کرده بود. آهسته به گوشم گفت!
ــ من که ازین آقا خوشم نمیآید. میفهمی از یک سال به اینطرف که او آمر مکتب شده چهار نفر استادان لایق را به محبس انداخته و هفت نفردیگر فرار ملک های بیگانه شدند. خوب تو فکرکن که چه میگوید.! هرکس ضد مفکورۀ ما باشد دشمن ماست…
با بی توجهی به گفته هایش خندۀ ساختگی نموده و او را متوجه شعار های تازه ای ساختم… انقلاب ما از انجهت برگشت ناپذیر است که ما زیادتر از نصف جهان را باخود داریم. و به اینوسیله یکباردیگر توجه اش را به گفتار مدیر انستتیوت انداختم.
ــ کارگران عزیز همه چیز مال شماست. شما دورانساز هستید و آینده ای مطمئین را با دست های توانای خود میسازید…
در ختم بیانیۀ رئیس تعدادی از ملازمین انستتیوت و دریور اش را روی ستیژ خواسته و تحفه های را به آنان تفویض نمود و برای هر کدام شان کف زد و در هر مرحله یکی از شعار هایش را تکرار میکرد. مرگ به اشرار. زنده باد خلق.
ختم مجلس صرف نمودن غذایی بود که در سالون انستتیوت قبلن چیده شده بود. مدیر قبل از آنکه از ستیژ پائین بیاید اعلان کرد:
ــ استادان عزیز امروز روز کارگران و دهقانان است. غذای ترتیب شده اختصاص به همین کارگران ژنده پوش دارد و ما همه مهمان آنها هستیم؛ خواهش میکنم منتظر بمانید که برای خوردن غذا آنان پیشآهنگ باشند و ما بعد از آنان به سالون خواهیم رفت… در میان ملازمین انستتیوت رمضانعلی با خندۀ خود را پس کشیده و آهسته برای ما گفت:
ــ من که پیش از استادان به سالون نخواهم رفت.
دوست من که تحصیلات امریکایی داشت به بهانۀ شستن دست بسوی اخیر دهلیز رفته وداخل دستشوی شد و بعد از لحظۀ دیدم که از دروازۀ عقبی بیرون شد و راهش را به خارج از انستتیوت پیش گرفت.
***
فردا که به انستیوت رفتم. مدیر خشمگین بود. ترشروی اش را همه کس میدید. و هی حق و ناحق داد میزد:
ــ خائین ها ، چوچه های کارتر خیال میکنند هنوز هم باداران شان میتوانند به آنان کمک کنند… من میدانم که ازین به بعد با این مردم چگونه برخورد انقلابی کنم…
استادی که سر و ریش اش سپید بود و مضمون معماری را تدریس میکرد، کلاه پوستش را روی سرش جابجا نموده و با خنده ای گفت:
ــ خدا خیر کند باز چه شده؟
آهسته به گوشش گفتم:
ــ گپ از گپ گذشته. مدیر صاحب میخواهد رئیس شود و برای این منظور در نظر دارد چند تای دیگر را به حیث ضد انقلاب به محبس روان کند.
***
چند روز بعد رو بروی همه پنج نفر از استادان دیگر انستیتیوت را از جلسات درس بیرون کشیده به یک موتر جیپ روسی بسوی نامعلومی بردند. دیگر آنان را ندیدم و میگفتند در محبس پلچرخی زندانی شده اند…
جهانمهر هروی
10 می 2009
Mai 11th, 2009 at 1:29 pm
سلام استاد محترم !
نوشته شما را خواندم در واقع جوابی یا نظری خاصی ندارم چون این مسئله تا حال برای خودم پیش آمده که هیچ جوابی قانع کننده برایم کسی نداده است …
خوب واقعاَ جای شرم است حکومتی که سر و آخر آن معلوم نیست !
این مطلبتان هم مانند مطلب قبلی است که جواب دادن به آن بسیار مشکل میباشد
—————-
استاد محترم میخواستم تشکری کنم که به خانه جدیدم آمدید و من را هنوز با نظریاتتان همراییم میکنید جهانی سپاس
استاد محترم وبلاگم یک بار دیگر به روز شده است در انتظار شما محترم استم
Mai 11th, 2009 at 4:58 pm
استاد عزیز و گرامی سلام!
هدچند شاید دست نوشتۀ زیبای شما یک رمان واقعی باشد، اما انقدر زیبا، قشنگ و پرسوز بود که خواندم و هزاران نفرین بر خائنان کشور و انانی که دستان کثیف شان به خون پاک ملت و مردم ما اغشته است، فرستادم که خداوندشان هرگز نبخشد.
خوب عزیزم،موفقیت بیشتر برایت تمنا نموده؛ نویسا و غزل سرایت خواهانم.
ارادتمند؛ سائس
Mai 11th, 2009 at 7:57 pm
سلام دوست داشتنی عزیز مه خداکند که دارای صحت کامل
باشید، عزیزم میدونی تو محشر کردی با این سلیقه جزاب و زیبای
خود من ازش خیلی خیلی خیلی …. خوشم اومد راسش زیبا ترین
هستید شما چه میشه من رو توی این وب خود لینک کنید به این نام
(عاشقانه ها -::- موج خروشان عشق)
و به من هم خبر بده که من وب شمار رو به کدام اسم ثبت کنم
و به زیبای طراوت شما وب خودرا زیبا تر کنم
وب من :
http://www.ashiqanaha.blogfa.com
وب شخصی من:
http://abosufiun.blogfa.com
موفق تر بشه توی همه زندگی من منطزرم……. …
Email: abosufiun9@yahoo :—-: abosufiun9@gmail.com
Mai 11th, 2009 at 9:08 pm
سلام به استاد عزیز خودم جهان مهر عزیز که جهانی در افکارش و قلبش مالامال از عشق است.
همیشه که به وبلاگتون می یام حال و هوای دیگه ای پیدا می کنم
همیشه بنویسید من همیشه خواهم خواند هر چه را که ……….
البته من بیشتر از شعرهایت رو دوست دارم
همیشه ماندگار پیروز و موفق باشی
Mai 11th, 2009 at 9:13 pm
به مادرم
ای مقدس ترین! روزت مبارک باد!
Mai 12th, 2009 at 8:31 am
با سلام و مهر و محبت های فراوان .
از حضور و پیام همدردی شما سپاسگذارم .
روزگارت سبز ، خوش و سرفراز باشی .
Mai 12th, 2009 at 11:32 am
سلام بر استاد!
امید خوب باشید و سر حال. ممنون از تشویق و رهنمایی های تان. من همیش استفاده کرده ام و این که امروز چیزی می نویسم و به دل شما می نشیند نظریات و رهنمایی های شماست که همواره از آنها استفاده کرده ام.
راستی روحم به قدری سرگردان است که خودم اطلاع ندارم اما اینجا آمده ام و نوشته ام. این کوتاه ی بالای را که قبل از کمال کابلی نوشته می گویم. یعنی من بودم؟؟؟ ها ها ها . محال است بیایم و بی سلام دعوت تان بکنم.
این روح سرگردانم در چند جای دیگر هم به چشم خورده است. خوب است که بد نمی نویسد و…
ایام به کام تان
Mai 13th, 2009 at 10:45 am
سلام استاد جهانمهر عزیز.کلامتان شیرین و دلنشین باشد همیشه.استفاده کردم.
Mai 13th, 2009 at 1:57 pm
سلام استاد محترم پسر افغان به روز است در انتظار نظریات شما محترم میباشم
Mai 13th, 2009 at 1:58 pm
تشکر استاد محترم که لینک وبلاگم را درست کردید من افتخار میکنم که وبلاگم در وبلاگ استاد بزرگی چون شما لینک باشد
Mai 13th, 2009 at 8:20 pm
سلام استاد عزیز
منتظرنگاه مهربان تان هستم
رضا
Mai 14th, 2009 at 1:30 am
سلام درود محترم هروی ارجمند:
امید وارم صحت داشته باشید با سروده چیستان گونه’ حضور شما را گرامی میدارم کامگری نصیب تان باد.
Mai 14th, 2009 at 1:15 pm
سلام محترم و ارجمند هروی گرامی :
ممنون از شما جواب سوال را دقیق جواب گفتید مگس است تا بعد .
Mai 14th, 2009 at 5:45 pm
سلام هروی صاحب
کاپی گرفتم در خانه می خوانمش
حتمن زیباست
Mai 15th, 2009 at 8:24 pm
سلام
استاد
خیلی جالب وجذاب نوشتی استاد
با شعر فانوس دریایی به روزم
این شعر را در مورد استاد ظریفی سرودم نمی خواهی نظر بدی؟
ارادتمند
رضا
Mai 18th, 2009 at 7:25 pm
سلام
20-مین سالروز آغاز خروج نیروهای شوروی از افغانستان
اپم
موفق باشی
